Carine Crutzen en Bert Luppes spelen Geesje en Adam in een gloednieuw Nederlands toneelstuk, geschreven door Peer Wittenbols. Twee mensen die zeventig jaar lief en leed met elkaar hebben gedeeld en niet alleen terugkijken op de ups en downs uit hun relatie, maar ook op een telkens veranderende tijdgeest.

Een bokswedstrijd uit liefde
Carine Crutzen: ‘Dit stuk is een duel van twee personages én van twee acteurs. Wij vertellen in ruim anderhalf uur het leven van Geesje en Adam en daarin laten we zowel de lol als de worstelingen zien. Geesje en Adam krijgen te maken met ontrouw, met ziekte, met tegenslag, met alles wat er in een leven kan voorkomen. In hun zeventig jaar huwelijk staan ze elkaar af en toe echt naar het leven, ze gedragen zich soms vreselijk kinderachtig, zoals dat gebeurt in de meeste relaties, maar ze blijven elkaar opzoeken. Ze laten elkaar niet koud.’

Bert Luppes: ‘Er komen een aantal oergegevens voorbij die in elke relatie op de een of andere manier een rol spelen. Wij mensen blijven toch een stelletje prutsers die maar wat doen en het ook niet weten. We rommelen maar wat aan, het gaat fout en uiteindelijk komen we er toch weer uit. Het huwelijk van Geesje en Adam is een bokswedstrijd en het mooie is dat die wedstrijd is gebaseerd op liefde. Het zijn twee bijzondere personages, die aan elkaar gewaagd zijn. Naarmate ze ouder worden blijven ze flexibel in hun denken. Ze zijn niet alleen in gevecht met elkaar, maar ook met de veranderende mores en politiek.’

Herkenbare tijdgeest
Carine Crutzen: ‘Omdat het stuk zeventig jaar bestrijkt, en er dus heel veel tijdsprongen in zitten, laat de voorstelling zien hoe je wordt beïnvloed door de tijd en hoe je moet dealen met opvattingen die in de loop der jaren veranderen. Neem bijvoorbeeld de opvattingen over seksualiteit en relaties. Als je in de jaren vijftig trouwde, dan bleef je hoe dan ook bij elkaar, ook als je seksueel op elkaar uitgekeken raakt. In de jaren zeventig ging je dan openlijk rommelen met anderen en nu lijken stellen op dat punt van hun relatie weer veel makkelijker uit elkaar te gaan.’

Bert Luppes: ‘Die tijdgeest is zo concreet in dit stuk dat we die allemaal, jong en oud, op de een of andere manier herkennen. Ik was zelf eind jaren zestig nog niet seksueel actief, dus ik heb die periode van vrije seks niet zelf meegemaakt, maar ik kreeg het als kind wel mee. Het speelde zich af onder de volwassenen om mij heen, er kwam bloot op televisie, je zag beelden van Woodstock en hoe men zich daar gedroeg.’

Carine Crutzen: ‘En die herkenning gaat niet alleen over seksualiteit maar over allerlei onderwerpen en momenten in de tijd. De sluiting van de mijnen in Limburg, reclames als die van Badedas en Sandeman, beschrijvingen van hoe het interieur er uitzag in verschillende decennia.’

Niet opgeven
Bert Luppes: ‘Peer Wittenbols heeft het stuk speciaal voor ons geschreven, er zitten ook elementen in die uit onze levens komen: Adam komt uit Den Haag en ik ook, Geesje komt uit Limburg net als Carine. We spelen niet alleen onze personages, maar op een bepaalde manier ook onszelf. Wij de acteurs nemen de kijker per scène, en soms per zin, mee naar een volgende situatie van de personages.’

Carine Crutzen: ‘Het verhaal van deze twee mensen is soms ontroerend, en vaak heel geestig. Zoals het leven ook over vallen en opstaan, zoeken en niet opgeven gaat.’